Destinasyondaki kültür mirası, o destinasyondaki rekreasyon etkinliklerine kaynaklık ederek önemli rol üstlenebilmektedir. İranlı ziyaretçilerin Türkiye’deki başlıca destinasyonlarından biri olan Van, sahip olduğu zengin kültür mirası ile ziyaretçilerine farklı rekreasyon etkinlikleri için önemli fırsatlar sunmaktadır. Diğer taraftan bu zengin kaynak, şehirdeki rekreatif etkinliklerde yeterince rol üstlenememektedir. Bu çalışmada Van’ın başlıca kaynak pazarı olan İranlı ziyaretçiler için in şehrin zengin mirasının rekreasyon kaynağı olarak yeterince rol alamamasının nedenlerini tespit etmek amaçlanmıştır. Nitel araştırma türünde ve fonomenoloji deseninde gerçekleştirilen çalışmada, İranlı ziyaretçilerin kültürel mirasa bağlı rekreatif faaliyetlere katılım istekliliğine yönelik veriler, yarı yapılandırılmış formlar kullanılarak turizminin ildeki farklı paydaşları ile yapılan görüşmelerle elde edilmiştir. Sonuçlara göre, şehrin somut özellikle de somut olmayan kültürel miras varlıkları hakkında İranlı ziyaretçilerin oldukça yetersiz bilgi ve farkındalığının olduğu anlaşılmıştır. Kültürel mirasa bağlı rekreasyonlara yönelik ilgi azlığı ise, ziyaretçilerin genel olarak eğlence, gezme ve alışveriş odaklı geliş amacına ve iki kültür arasındaki var olan benzerlikle açıklanmaktadır. Paydaşların sahip olduğu bu bakış açısının, ilde yeni rekreatif ürün ve hizmet geliştirmede kültür varlıklarını bir kaynak olarak kullanma fikrini de olumsuz etkilediği anlaşılmıştır.
Cultural heritage in destinations can play an important role by being a source for recreational activities in that destination. Van, one of the main destinations for Iranian visitors in Turkey, offers its visitors important opportunities for different recreational activities with its rich cultural heritage. On the other hand, this rich resource cannot play a sufficient role in recreational activities in the city. In this study, it is aimed to determine the reasons why the rich heritage of the city does not play a sufficient role as a recreational resource for Iranian visitors, which is the main international source market of Van. The data of the study, which was carried out in qualitative research type and phonomenology pattern, were obtained through interviews with different partners of tourism in the city using semi-structured forms. According to the results, it is understood that Iranian visitors have a very low level of knowledge and awareness about the city's tangible, especially intangible cultural heritage assets. The lack of interest in cultural heritage-related recreation is explained by the general purpose of visitors for entertainment, sightseeing and shopping, and the similarity between the two cultures, according to city tourism partners. In addition, this perspective of the partners seems to negatively affect the idea of using cultural assets as a resource in developing new recreational products and services in the city.