Author :
Abstract
Bu çalışma Van Müzesi’nde bulunan Amerikalı bir misyoner çocuğuna ve Alman bir kadın misyonere ait iki mezar taşının verilerini incelemektedir. Misyonerlik faaliyetleri, Osmanlı topraklarında 19. yüzyıldan itibaren özellikle dini, kültürel ve sosyal alanlarda ağırlık kazanmıştır. Bu çalışmalar eğitimden sağlığa kadar çeşitli alanlarda etkili olmuş ve bölgede kalıcı izler bırakmıştır. Mezar taşları, Osmanlı İmparatorluğu’nda aktif olarak faaliyet gösteren Batı kaynaklı misyonerlerin somut kanıtlarıdır. İlk mezar taşı, Protestan Amerikan misyoner grubuna mensup Henry Samuel Barnum'un oğlu George Scott Barnum’a aittir. Bu ailenin aktivitesi Harput’tan Van’a kadar uzanmaktadır. İkinci mezar taşı ise Alman Doğu Misyonu üyesi Pauline Patrunky’ye aittir. Bölgedeki gayrimüslim halka yönelik misyonerlik faaliyetleri Urfa’dan başlayıp Van’da ölümüyle son bulmuştur. Bu mezar taşları, yalnızca bireysel misyonerlerin faaliyetlerini değil, aynı zamanda Batılı misyonerlik faaliyetlerinin Osmanlı toplumları üzerindeki etkilerini ve dini alanda mezhepsel dönüşüm çabalarını da belgelemektedir. Çalışma, Anadolu’daki misyonerlik faaliyetlerinin tarihi izlerini belirleme ve analiz etme açısından önemli bir katkı sağlayacaktır.
Keywords
Abstract
This study examines the information on two gravestones in the Van Museum that belong to a German female missionary and an American missionary child. In the Ottoman regions, missionary endeavors have gained prominence since the 19th century, particularly in the areas of religion, culture, and society. These initiatives had a lasting impact on the area and were successful in a number of areas, including health and education. Concrete proof of Western missionaries working in the Ottoman Empire can be found in tombstones. George Scott Barnum, the son of Protestant American missionary Henry Samuel Barnum, has the first gravestone. This family's activities span from Kharpert to Van. Pauline Patrunky, a member of the German Eastern Mission, is buried on the second gravestone. She started her missionary work for the local non-Muslim community in Urfa and finished it in Van, where she passed away. In addition to recording the actions of specific missionaries, these tombstones also detail the influence of Western missionary endeavors on Ottoman cultures and the theological endeavors of sectarian conversion. Finding and examining the historical evidence of missionary activity in Anatolia will be greatly aided by the study.
